Czego potrzeba, aby być przedstawicielem finansowym?

Przedstawiciel finansowy pseudonim jest coraz bardziej powszechnym stanowiskiem wśród wiodących firm ubezpieczeniowych, zwłaszcza firm ubezpieczeniowych na życie. Chociaż dane szczegółowe różnią się nieco w zależności od firmy, tytuł zasadniczo oznacza agenta sprzedaży ubezpieczeń, który działa również jako broker inwestycyjny i/lub planista finansowy.

Należy zauważyć, że te i podobne tytuły pracy można również znaleźć w innych firmach usługowych poza sektorem ubezpieczeniowym, takie jak fundusz inwestycyjny i dyskontowy Giant Bigant Fidelity Investments, aby zacytować tylko jeden przykład.

Licencje i certyfikaty

Rodzaje papierów wartościowych i produktów inwestycyjnych, które przedstawiciel finansowy ma pozwolenie na sprzedaż, zależą od licencji organów regulacyjnych branży finansowej (FINRA).

Większość firm zazwyczaj wymaga licencji FINRA Series 6 i serii 7. Oprócz polis ubezpieczeniowych, jedna z licencji z serii 6 może sprzedawać niektóre pakowane produkty inwestycyjne, takie jak zmienne renty i fundusze inwestycyjne.

Sprzedaż znacznie szerszego zakresu produktów inwestycyjnych, w tym poszczególnych akcji i obligacji, wymaga licencji serii 7, tej samej podstawowej kwalifikacji dla doradcy finansowego w firmie maklerskiej papierów wartościowych.

W ramach danej firmy zwróć uwagę, że niektórzy przedstawiciele finansowi mogą być posiadacze serii 6, podczas gdy inni mają kwalifikacje serii-7. W związku z tym, pomimo tego samego tytułu, wśród tych producentów może istnieć wielka różnica w menu produktów i usług finansowych, które mogą zaoferować swoim klientom, a także w ich poziomie wiedzy i wiedzy specjalistycznej.

Tymczasem osoby oferujące usługi planowania finansowego idealnie powinny posiadać certyfikowane wyznaczenie planisty finansowego (CFP), ale potencjalny klient nie powinien zakładać, że tak jest.

Rozpowszechnienie tytułu

Niektóre z wiodących firm, które wykorzystują tytuł przedstawiciela finansowego wśród swoich sił sprzedaży, to duże firmy, w tym Northwestern Mutual, John Hancock, Allstate i Guardian Life.

Odszkodowanie

Plany odszkodowań różnią się w zależności od firmy i mogą być mieszanką wynagrodzenia, rekompensaty motywacyjnej (premii) i/lub prowizji. Odzwierciedlając rosnący trend w branży usług finansowych, przedstawiciele finansowi mogą być odpowiedzialni za wiele wydatków, takich jak powierzchnia biurowa, sprzęt, marketing i materiały sprzedaży. Ten trend jest już ustanowiony za wynagrodzenie doradcy finansowego. Z drugiej strony firmy mogą pokryć takie wydatki i/lub obiecywać minimalny pakiet wynagrodzeń dla nowych pracowników w ciągu pierwszych kilku lat zatrudnienia w terenie, aby pomóc im w ustanowieniu.

Znalezienie wiarygodnych statystyk średnich wynagrodzeń jest komplikowane przez problemy z klasyfikacją. W szczególności Federalne Biuro Statystyki Pracy nie zgłasza danych na temat przedstawicieli finansowych. Ich najcenniejsze kategorie pracy to doradcy finansowi i agenci sprzedaży ubezpieczeniowej, a także „Papiery wartościowe, towary i agenci sprzedaży usług finansowych.„W przypadku tego ostatniego wynagrodzenie mediana od maja 2017 r. Wyniosło 63 780 USD, a 90 procent zarobiono od 33 060 do 208 200 USD. Ta ostatnia liczba wzrosła z 187 200 USD w 2014 roku.

Ustalenia dotyczące miejsca pracy

Według stron internetowych „rzeczywiście.com "i" glassdoor.com ”, średnia pensja„ przedstawiciela usług finansowych ”wynosi około 50 000 USD. Liczby Glassdoora pochodzą z raczej ograniczonych zestawów danych zgłaszanych przez użytkowników tej witryny, a zatem nie mogą być traktowane jako kompleksowe lub autorytatywne.

Podobnie, rzeczywiście liczby oparte są ściśle na bieżących stanowiskach w swoim systemie, a zatem są również dalekie od kompleksowych. Średnie cytaty wynagrodzeń w obu stronach mogą być również niestabilne, z wzlotami i upadkami w zależności od aktualnych ofert i raportów użytkowników.

Nic dziwnego, że w sekcjach rekrutacyjnych ich stron internetowych wiodące firmy ubezpieczeniowe zazwyczaj reklamują wynagrodzenie swoich najlepszych przedstawicieli finansowych (na przykład 10 procent, 1000 lub 100 najlepszych), jednocześnie milcząc na temat średniej ogólnej rekompensaty lub średnich zarobków za osoby z pierwszych kilku lat służby.