Najcięższe bluesowo-rockowe zespoły

Blues-Rock to uzasadnione dziecko świętej tradycji muzycznej bluesowej i można argumentować, że pierwszą falę brytyjskich bloozerów, takich jak Eric Clapton, The Rolling Stones, John Mayall i ich Kith i Kin zrobili więcej, aby przynieść bluesa do białego Rock Public niż jakiekolwiek dziesięć festiwali ludowych z lat 60. XX wieku. Czasami jednak zespół blues-rockowy skręca w lewo, mutując stary dźwięk w coś nowego i… ah, cięższy. To są najcięższe z blues-rockowych zespołów.

Niebieski kibic

Holenderskie archiwa narodowe, Haga, Fotocollectie Algemeen Nederlands Persbureau (Anefo), 1945–1989, Nummer Toegang 2.24.01.05 BestandDeelNummer 921-7939/NIJS, ​​JAC. de / Anefo

Mutant Power Trio Blue Cheer był wyrzutkami na Haight Street pod koniec lat 60. XX wieku. Z wydaniem debiutanckiego albumu z 1968 roku Vincebus eruptum i jego wysokooktanowa okładka „Summertime Blues” Eddiego Cochrana, Blue Cheer w handlu w barach motocyklowych, festiwalach rockowych i wszelkich innych miejscach, w którym byłaby silna mieszanka kwaśnej rocki, psychedelii i twardego bluesa łaskocze mocno opracowane podłużne entuzjastycznego tłumu. Nawet gdy oryginalny gitarzysta Leigh Stephens stał się ofiarą tej epoki, trio podłączone do topora-Wranglera Randy'ego Holdena i Soldiery, rysując jeszcze kilka linii na planie, które później zastosowano do stworzenia mechanicznego terroru znanego jako „Heavy Metal."

Ciepło w puszkach

Hookowa ciepła w puszkach. Zdjęcie dzięki uprzejmości ceny chwytania

Członkowie przyszli i zniknęli, a kilku nawet zmarło, ale w ciągu ponad 40 lat dźwięk tych Kalifornijskich Kings niewiele różni się od dźwięku debiutanckiego albumu z 1967 roku. Utworzone przez fanatyków/kolekcjonerów Bluesa Alana Wilsona i Boba „Bear” Hite, Canned Heat mieli uzasadnione powiązania z jednymi z najstraszniejszych muzyki bluesowej na planecie-Harpista Wilson grał na nagrań Son House w połowie lat 60. XIX wieku, gitarzysta Henry Vestine grał Clarence „Gatemouth” Brown i wczesny skład ciepła w puszkach zarejestrowany z samym mistrzem, Johnem Lee Hookerem. Przeniknięty w Delta Grit i nazwany na cześć klasycznej piosenki Tommy Johnson o ssaniu Sterno, ci faceci przynieśli dino-stomp swagger do tradycyjnego dźwięku blues-rockowego.

Krem z Ericem Claptonem

Disraeli Eque Cream. Zdjęcie dzięki uprzejmości ceny chwytania

Kiedy gitarzysta Eric Clapton po raz pierwszy połączył się z basistą Jackiem Brucem i perkusistą Ginger Baker, aby utworzyć krem, uciekł przed swoją celebrytą i próbował znaleźć sposób na skierowanie dźwięku bluesa, który słyszał w głowie. Na szczęście dla nas, oryginalne trio Power zinterpretowało chemicznie chemicznie bóle gitarzysty jako żywy eliksir dupki delta bluesa, modna psychedelia Barnaby Street i przypominając Hard Rock z konkretnymi melodiami i instrumentacją szumu z uprzejmością trzech muzyków Virtuoso i przyjaciół, takich jak przyjaciele George Harrison i muzyk/producent Beatlesów Felix Pappalardi, później z góry.

Gov't Mule z Warren Haynes

Dawka Gov't Mule. Zdjęcie dzięki uprzejmości ceny chwytania

Po stażach z obydwoma banitami Country David Allan Coe, jak i jako stanowisko, wypełniające wyjątkowo duże buty Duane Allman z zespołem Allman Brothers, gitarzysta Warren Haynes postanowił wziąć swój projekt Gov't Mule Project w pełnym wymiarze godzin. Z basistą Allen Woody i perkusistą Matt Abts wypełniający limit „Power Trio” dla każdego stroju blues-rockowego, Haynes i Gov't Mule ewoluowali z bluesowego pistoletu z południowego rocka w przerażające, powolne, ale- ołowiany blues-rock lewiatan. Do czasu legalnego debiutu studia zespołu, 1998 Dawka, Wysadzili się w potwora na żywo o wielkości Blimp; Hayne's podejście do tradycyjnego „Jana Objawienia” Son House sprawi, że włosy wstrzymają się na karku.

Led Zeppelin z Jimmy Page

Led Zeppelin i. Zdjęcie dzięki uprzejmości ceny chwytania

Byli pierwotnie znani jako „New Yardbirds”, jako zespół pick-upa gitarzysty Jimmy'ego Page, który wpadł, aby wypełnić obowiązki jego byłego zespołu, a może odebrać kilka dolarów. Do czasu tej strony basista John Paul Jones, perkusista John „Bonzo” Bonham i wokalista Banshee Robert Plant zakończyli trasę, zmienili nazwę na Led Zeppelin i weszli do studia, aby nagrać swój debiutancki album z 1968 roku, opracowali swój Nowy dźwięk Titanic. Pod wpływem twardego bluesa amalgamatu zespołów takich jak Cream, The Jimi Hendrix Experience i Grupa Jeff Beck, Zeppelin kontynuował rozbiórkę sztucznych barier między Bluesem i Hard Rock, podpisując ich nazwę jako ostatecznych twórców heavy metalu.

Góra z Leslie West

Wspinaczka górska!. Zdjęcie dzięki uprzejmości ceny chwytania

Fress Off H swego sukcesu w tworzeniu dwóch najlepszych albumów Cream, Felix Pappalardi szukał kolejnego bluesowego trio Power. Po zagraniu basu i wyprodukowaniu gitarzysty Bunyonesque Leslie West's Solo z 1969 roku Góra, Para utworzyła górę zespołu z perkusistą n.D. Inteligentne i grał na festiwalu Woodstock. Smart opuścił zespół, aby poszedł na country-rock trasę, zastąpiony wieloletnim kumplem West Corky Laing, który przyniósł wybuchową wybuchowość TNT na dźwięk zespołu. Lekcje, które Pappalardi nauczył się z kremem, dodał dolnego końca zpeppulinesque, aby uzupełnić riffing Titanium-Serngthing West. Wychodząc poza paradygmat Trio Power, Mountain dodał klawiaturę Steve Knight, aby przynieść trochę światła do dźwięku zespołu.