Formy muzyczne okresu klasycznego

Formy muzyczne z okresu klasycznego są prostsze i mniej intensywne niż z poprzedniego okresu barokowego, odzwierciedlając wówczas zmianę kultury politycznej i intelektualnej w Europie. Okres barokowy w historii europejskiej jest znany jako „wiek rozgrzeszenia”, a wówczas arystokracja i kościół były bardzo potężne.

Ale okres klasyczny miał miejsce w „Wieku Oświecenia”, gdy władza przeniosła się na klasę średnią, a nauka i rozumowanie uchyliła się filozoficzną moc Kościoła. Oto niektóre formy muzyczne popularne w okresie klasycznym.

Sonata

Formularz sonaty jest często pierwszą częścią pracy w wielu ruchach. Ma trzy główne sekcje: ekspozycję, rozwój i podsumowanie. Temat przedstawiono w ekspozycji (1. ruch), badany dalej w rozwoju (2. ruch) i powtórzony w podsumowaniu (ruch trzeci). Sekcja końcowa, zwana koda, często następuje po podsumowaniu. Dobrym przykładem tego jest „Symphony no Mozarta. 40 w G -moll, K. 550."

Motyw i odmiana

Temat i odmiana można zilustrować jako A'a „A” A ”: każda kolejna odmiana (A„ A ”itp.) Zawiera rozpoznawalne elementy tematu (A). Techniki kompozycyjne stosowane do tworzenia odmian tematu mogą być instrumentalne, harmoniczne, melodyczne, rytmiczne, styl, tonację i ozdoby. Przykłady tego obejmują „Goldberg Variations” Bacha i drugi ruch Haydna „Niespodziewaj”."

Minuet i trio

Ta forma pochodzi z trzyczęściowej (trójskładnikowej) formy tanecznej i może być zilustrowana jako: Minuet (A), Trio (B, pierwotnie grane przez trzech graczy) i minuet (A). Każda sekcja może być dalej podzielona na trzy podsekcje. Minuet i Trio odtwarzane są za 3/4 czasu (potrójny metr) i często pojawia się jako trzeci ruch klasycznych symfonii, kwartetów smyczkowych lub innych prac. Przykładem Minuet i Trio jest „Eine Kleine Nachtmusik Mozarta„ Eine Kleine."

Rondo

Rondo to forma instrumentalna, która była popularna pod koniec XVIII-19 wieku. Rondo ma główny motyw (zwykle w kluczu tonicznym), który jest powtórzony kilka razy, ponieważ naprzemiennie z innymi tematami. Istnieją dwa podstawowe wzory Rondo: Abaca i Abacaba, w których sekcja A reprezentuje główny motyw. Rondos często pojawia się jako ostatni ruch sonat, koncertów, kwartetów smyczkowych i klasycznych symfonii. Przykłady Rondos obejmują „Rondo A Capriccio” Beethovena oraz „Rondo Alla Turca” Mozarta z „Sonata na fortepian K 331."