Popraw instynkty aktorskie i wydajność dzięki tej sprytnej grze improwizacji

O ile aktor nie jest gwiazdą jednoosobowej programu, jego doświadczenie aktorskie będzie wymagało dużej współpracy i zaangażowania z innymi aktorami. Teoretycznie aktor powinien być w stanie odebrać język i ton ciała swoich innych aktorów, odpowiednio i płynnie, nawet w najtrudniejszych sytuacjach. 

Problemy, z którymi borykają się aktorzy na scenie, gdy coś pójdzie nie tak

Wielu aktorów było częścią sceny, w której upuszczane są linie. Bez odpowiedniego treningu aktorzy często stoją bez słowa, zastanawiając się, co się stało i co dalej. Dzięki zrozumieniu improwizacji i współpracy aktorzy mogą bezproblemowo kontynuować scenę, prowadząc historię z powrotem do scenariusza.

Podobne sytuacje odbywają się w teatrze na żywo przez cały czas. Zniknął rekwizyt, nie pominięto wskazówki, stół jest w niewłaściwej pozycji, a aktorzy muszą współpracować, aby scena postępowała naprzód w prawdopodobny sposób.

Jak aktorzy uczą się iść z prądem na scenie

Część odpowiedniego szkolenia dla nieoczekiwanych wymaga pracy, która wymaga kreatywnej współpracy. Gra „Tak i” zmusza aktorów do uniknięcia odrzucania pomysłów innych członków obsady, a zamiast tego znalezienie sposobu na przepływ. „Tak i” jest przeciwieństwem „nie, ale”, która jest odpowiedzią, która może prowadzić do katastrofy na scenie.

Gra „Tak, i” jest bardzo prosta. W sytuacji improwizacji aktorzy są zobowiązani do przyjęcia pomysłów innych aktorów i budowania na nich. Na przykład na początku sceny pierwsza postać zaczyna się od ustanowienia ustawienia i fabuły, jak pokazano poniżej.

• Postać nr 1: „Co za gorący i nieszczęśliwy dzień, aby być ręką rancza! " (Po metodzie „tak i” druga postać zaakceptuje przesłankę i doda do sytuacji.)
• Charakter nr 2: „Tak, a szef powiedział, że nie dostajemy wody, dopóki to ogrodzenie nie zostanie naprawione."
• Postać nr 1: „Tak i nie on jest najgorszym przekleszkiem, dla którego kiedykolwiek pracowaliśmy?"
• Postać #2: „Tak, i sprawiło, że pomyślałem o zostawie tego kowbojskiego życia i wyruszaniu na San Francisco."

Rozwijanie konfliktu może pomóc aktorom poruszyć fabułę

Teraz scena może kontynuować czas na czas nieokreślony, a aktorzy po prostu się ze sobą zgadzają. Jednak najlepiej rozwinąć konflikt. Na przykład:

• Postać #2: „Tak, i sprawiło, że pomyślałem o pozostawieniu tego kowbojskiego życia i wyruszaniu na San Francisco."
• Postać nr 1: „Tak, a będziesz spłukany dwadzieścia minut po zejściu z dyliżansu.
• Postać #2: „Tak, i przypuszczam, że myślisz, że możesz zrobić lepiej?!"
• Postać nr 1: "Tak! A po tym, jak zarobiłem fortunę na złoto, wracam i kupuję ten przepraszający ranczo, a będziesz dla mnie pracował!"

Po ćwiczeniach „tak i” aktorzy ostatecznie uczą się, jak robić sceny, w których przyjmują pomysły i koncepcje oferowane przez innych wykonawców. Aktorzy tak naprawdę nie muszą mówić słów „tak, i”, aby system działał. Po prostu muszą potwierdzić, co mówi postać i pozwolić jej zbudować scenę.

Jeśli aktorzy zaprzeczają współczynnikowi wykonawcy, scena może być martwa w wodzie, zanim jeszcze miała szansę. Zobacz, jak to może się rozwijać:

• Postać nr 1: „Co za gorący i nieszczęśliwy dzień, aby być ręką rancza!"
• Postać #2: "Nie, nie jest. I nie jesteśmy też rąk ranczo."