Pochodzenie i historia muzyki rockowej

Historia muzyki rockowej była niestabilna i nieprzewidywalna, ponieważ gatunek nieustannie się na nowo definiował i na nowo się rozwijał od jej pojawienia się pod koniec lat 40. XX wieku. Nic dziwnego, że zastosowanie prostej definicji do tak niespokojnego formatu muzycznego może być trudne.

Ale chociaż ludzie mogą spierać się o szczegóły, muzykę rockową można ogólnie opisać jako twardą muzykę wykonaną z gitarami elektrycznymi, basem i bębnami i zwykle w towarzystwie tekstów śpiewanych przez wokalistę. To brzmi wystarczająco prosto, ale bliższe spojrzenie na ewolucję skały sugeruje, jak różne style i wpływy ukształtowały jego rozwój na przestrzeni lat.

Rock's Origins (lata 40. XX wieku)

Początki rocka można prześledzić pod koniec lat 40. XX wieku, kiedy popularne style dnia, muzyka country i bluesa, przekształciły się w nowy dźwięk wspomagany przez gitary elektryczne i stały bęben. Pionierscy artyści rockowej z lat 50., tacy jak Chuck Berry, mocno opierali się na klasycznych strukturach bluesowych. W przeciwieństwie do bezpiecznej muzyki popowej w epoce, agresywny atak Rocka zasugerował wolność seksualną, która była szokująca w tym wieku konserwatywnym.

Na początku lat 60. obserwatorzy Berry'ego, w szczególności Rolling Stones, rozszerzyli zakres rocka, przechodząc od singli artystów w muzyków zdolnych do tworzenia spójnych albumów piosenek. Obejmując seks i młodzieńczy bunt w swojej muzyce, The Stones zagrał kontrowersje, ale także podniósł rock na nowe wyżyny kulturowe.

Rock's Evolution (70.)

Gdy muzyka rockowa stała się dominującą formą muzyki popularnej, nowe zespoły oparte na mocnych stronach ich poprzedników podczas rozgałęzienia się na nowe terytorium Sonic. Led Zeppelin dał rockowi ciemniejszy, cięższy ton, stając się jednym z najpopularniejszych zespołów z lat 70. i pomagając rozpocząć nowy gatunek znany jako Hard Rock lub Heavy Metal.

Mniej więcej w tym samym czasie Pink Floyd dodał elementy psychodeliczne i złożone aranżacje, tworząc albumy koncepcyjne związane z jednym motywem i mają być pochłonięte jednym posiedzeniem. Albumy takie jak „Dark Side Of The Moon” zostały przypisane Spawning the Progressive Rock Ruch.

Pod koniec lat 70., w odpowiedzi na to, co postrzegali jako pretensjonalne zespoły „hipisowskie”, takie jak Pink Floyd, grupy, w tym pistolety seksualne i starcie uproszczone do swoich podstawowych składników: głośne gitary, niegrzeczne nastawienie i wściekłe śpiewanie. Punk urodził się.

Podczas gdy wszystkie trzy ruchy cieszyły się różnym stopniem akceptacji głównego nurtu, czwarty, mniej znany styl zaczynał się kształtować. Wyróżniając atonalne hałas i niekonwencjonalne instrumenty skalne, takie jak bębny, grupy takie jak Pere Ubu stały się pionierami Industrial Rock, szorstki podgatunek, który nie cieszył się powszechną popularnością, ale zainspirował przyszłe zespoły rockowe.

Rock's Splintering (1980)

Gdy zaczęło się lata 80., główny nurt rocka traciła komercyjną parę, a jej dźwięk stał. W tak twórczo stagnacyjnym środowisku podgatunki zaczęły dochodzić ich dominacji.

Zainspirowany statusem outsidera Punk i eklektycznym oprzyrządowaniem Industrial, angielskie zespoły, takie jak Depeche Mode, wykazały bardziej introwertyczny styl pisania piosenek, tworząc post-punki, opisane również jako nowa fala.

Tymczasem grupy amerykańskie, w tym r.mi.M. Zamieszkane elementami post-punkowymi, równoważenie introspektywnych tekstów z tradycyjnymi aranżacją pasma rockowego. Zespoły te zostały nazwane College Rock ze względu na ich popularność w stacjach radiowych w college'u.

Pod koniec lat 80. College Rock stał się tak lukratywną alternatywą dla głównego nurtu rocka, że ​​otrzymał nowego pseudonim: Alternative Rock. Nazywano go również indie rock, ponieważ zespoły były często podpisywane z małymi, niezależnymi etykietami.

Alternative Rock ugruntował swoją kulturową pozycję, gdy magazyn muzyczny Billboard stworzył nowy wykres w 1988 roku dla Alternative Rock, którą publikacja sklasyfikowała jako Modern Rock. W przypadku większości fanów muzyki terminy takie jak Modern Rock, Alternative i Indie są synonimem sposobów opisania tego popularnego podgatunku.

Rock's Reemergence (1990-Present)

Z wstąpieniem Nirvany „Nevermind” w 1991 roku, Alternative Rock stał się dominującą muzyką popularną. Ale podczas gdy inne zespoły wkrótce pojawiły się w ramach tak zwanego ruchu grunge (połączenie hard rocka i punka), inne grupy, takie jak Soundgarden, zaspokajały światy alternatywnej i głównego nurtu muzyki rockowej.

Zaostrzona samobójstwem frontmana Nirvany, Kurta Cobaina, muzyka alternatywna zaczęła tracić swój blask do połowy dekady, przygotowując scenę na powtórzenie rocka głównego nurtu rocka.

Jednym z pierwszych zespołów, które wykorzystały powrót głównego nurtu rocka, był Limp Bizkit, który połączył Hard Rock i Rap w hybrydowy rap-rock. Grupy takie jak Staind i Buddds of Mudd, pojechały w Wake Limp Bizkit, choć te zespoły skupiły się na melodyjnym hard rock, zamiast integracji rap do mieszanki.

Zespoły, które kwitły w czasach świetności Grunge, ale nie pasowały do ​​alternatywnego podgatunku, takie jak Red Hot Chili Peppers, nadal znajdowały publiczność przez lata 90. Dodatkowo grupy, które powstały z popiołów grunge, w tym Foo Fighters, włączyły z zewnątrz Energię muzyki alternatywnej, aby ponownie energetyzować rocka głównego nurtu.

Gdy muzyka rockowa weszła do XXI wieku, najbardziej udane akty miały tego samego ducha co ich poprzednicy z lat 60., nawet jeśli brzmią zupełnie inaczej. Linkin Park łączy hip-hop i metal, podczas gdy 3 drzwi naśladuje tradycje z przeszłości, zapewniając jednocześnie współczesny spin. Niewątpliwie muzyka rockowa będzie się rozwijać, czerpiąc z bogatej historii, jednocześnie utrzymując ucha otwarte na następną konwencję dźwiękową.