Historia amerykańskiej rangi wojskowej

W u.S. Służby wojskowe, ranga określa, kto może powiedzieć, kogo robić. Im wyższa ranga, tym większy autorytet i odpowiedzialność. U.S. Personel wojskowy należy do jednej z trzech kategorii:

1. Zaciągnął członków-E1 do E9
2. Urzędnicy Warm-W1 do W5
3. Oficerowie zlecone-O1 do O10

Funkcjonariusze nakazu przewyższają wszystkich członków zaciągniętych i urzędników zleconych przez wszystkich oficerów nakazu i zaciągnęli członków. Ponadto nie wszystkie oddziały nakazały funkcjonariuszom.

Rank i ocena płac

Rangi i płace są ściśle powiązanymi warunkami, ale nie do końca takie same. Ocena płac to klasyfikacja administracyjna powiązana z wynagrodzeniem członka. Ranga jest tytułem i oznacza poziom władzy i odpowiedzialności członka.

E-1 jest najniższą zaciągniętą oceną wynagrodzenia. „Ranga” tej osoby jest prywatnym w armii i korpusie morskim, Airman Basic w Siłach Powietrznych oraz rekrut marynarzy w marynarce wojennej i straży przybrzeżnej. Warto również zauważyć, że w marynarce wojennej i straży przybrzeżnej termin „ranga” nie jest używany wśród zaciągniętych żeglarzy. Właściwy termin to „stawka."

Przez wieki odznaka szeregów zawierała takie symbole, jak pióra, skrzydła, paski i efektowne mundury. Nawet noszenie różnych broni oznaczało rangę. Odznaki rangi zostały noszone na czapkach, ramionach i wokół talii i klatki piersiowej.

Wojna rewolucyjna

Amerykańskie wojsko dostosowało większość swoich insygniach rang od brytyjskich. Przed wojną o niepodległość Amerykanie wywiercili stroje milicji oparte na tradycji brytyjskiej. Żeglarze podążyli za przykładem najbardziej udanej marynarki wojennej-Royal Navy.

Tak więc armia kontynentalna miała szeregowców, sierżanci, porucznicy, kapitanowie, pułkownicy, generałowie i kilka obecnie-Obsoletowych szeregów, takich jak Coronet, Subaltern i Ensign. Jedną rzeczą, której armia nie miała wystarczającej ilości pieniędzy, aby kupić mundury.
Aby to rozwiązać, gen. George Washington napisał,

„Ponieważ armia kontynentalna niestety nie ma mundurek, a zatem wiele niedogodności musi wynikać z niemożności odróżnienia zleconych oficerów od szeregowców, pożądane jest, aby natychmiastowa była pewna odznaka rozróżnienia; na przykład, że oficerowie terenowi mogą mają w czapkach czerwone lub różowe w czapkach, kapitanie żółte lub buff."

Nawet podczas wojny ewoluowało insygnia rankingu. W 1780 r.
Korzystanie z większości angielskich szeregów trwało nawet po wygraniu wojny Stany Zjednoczone. Korpus armii i morski zastosował porównywalne szeregi, szczególnie po 1840 roku. Marynarka wojenna wybrała inną trasę.

Ewoluująca struktura rang

Struktura rang i insygnia nadal ewoluowały. Second porucznicy zastąpili koronety, chorąży i subalternów armii, ale nie mieli charakterystycznych insygni, dopóki Kongres nie dał im „batonów masła” w 1917 roku. Pułkownicy otrzymali orzeł w 1832 roku. Od 1836 r. Majorowie i pułkownicy byli oznaczeni przez liście dębowe, kapitanowie podwójnymi srebrnymi prętami lub „torami kolejowymi”; i pierwsi porucznicy, pojedyncze srebrne bary.

W marynarce wojennej kapitan był najwyższym rangą, dopóki Kongres utworzył oficerów flagi w 1857 roku. Wcześniej wyznaczenie kogoś, kto admirał w Republice został uznany za Królewską dla Stanów Zjednoczonych. Do 1857 r. Marynarka wojenna miała trzy stopnie kapitana z grubsza równoważne z generałem brygady armii, pułkownikowi i pułkownikowi. Dodając do zamieszania, wszyscy dowódcy statków marynarki wojennej nazywani są „kapitanem”, niezależnie od rangi.

Wojna domowa

Wraz z nadejściem wojny secesyjnej kapitanowie najwyższej klasy stali się commodores i tylnymi admirałami i nosili odpowiednio jednogwiazdkowe i dwugwiazdkowe. Najniżsi stali się dowódcami z liśćmi dębu, podczas gdy kapitanowie pośrodku pozostali równi pułkownikom wojskowym i nosili orły.

W tym samym czasie marynarka wojenna przyjęła system Stripe System, który stał się tak złożony, że kiedy David Glasgow Farragut stał się pierwszym pełnym admirałem służby w 1866 roku, paski na jego rękawach rozciągały się od mankietu do łokci. Używane dziś mniejsze paski rękawa zostały wprowadzone w 1869 roku.

Chevrons

Chevrons to paski w kształcie litery V, których użycie w wojsku sięga co najmniej XII wieku. To była odznaka honoru i używana w heraldyce. Brytyjczycy i Francuzi używali Chevrons-od francuskiego słowa „dach”-aby oznaczyć długość usług.

Chevrons oficjalnie oznaczył ranga w U.S. wojsko po raz pierwszy w 1817 roku, kiedy kadeci w U.S. Akademia wojskowa w West Point, Nowy Jork, nosiła ich na rękawach. Z West Point Chevrons rozprzestrzenił się na armię i korpus morski. Różnica polegała na tym, że Chevrons noszono punkty do 1902 roku, kiedy armia i korpus morski zaciągnął personel do obecnej konfiguracji punktów.

Oficerowie marynarki wojennej i straży przybrzeżnej śledzą swoje dziedzictwo insygniowe Brytyjczykom. Drobni funkcjonariusze byli asystentami oficerów na pokładzie statku. Tytuł nie był stałym ranga, a mężczyźni służyli na przyjemności kapitana. Drobni oficerowie stracili rangę, gdy załoga została spłacona pod koniec podróży.

Nowe szeregi, nowe insygnia

W 1841 r. Oceny lub umiejętności zawodowe zostały włączone do insygnii w 1866 roku. W 1885 r. Dodali Chevrons, aby wyznaczyć nowe szeregi. Ranga naczelnego oficera została założona w 1894 roku.

Podczas II wojny światowej armia przyjęła oceny techników. Technicy danej klasy zarobili taką samą wynagrodzenie i nosili te same insygnia, co równoważne niekompretowani oficerowie, z wyjątkiem małego „T” skoncentrowanego pod Chevrons. Technicy, pomimo pasków, nie mieli władzy dowodzenia nad żołnierzami. Ewoluował w szeregi specjalistyczne, płacą klasy E-4 do E-7. Ostatni dzisiejsza ślad przetrwa wyraźnie jako „specjalista”, płac e-4. Kiedy byli tacy ludzie, jak specjaliści 7, nosili obecny symbol orła zwieńczony trzy zakrzywione złote batoniki, zwane „parasolami ptaków."

Kiedy siły powietrzne stały się odrębną służbą w 1947 r.

Funkcjonariusze nakazu przeszli kilka iteracji przed przybyciem usług na dzisiejszą konfigurację. Marynarka wojenna nakazała oficerom od samego początku-byli specjaliści, którzy widzieli na opiekę i bieganie statku. Armia i marines nie mieli nakazów dopiero w XX wieku. Ranking insignia dla nakazów ostatnio zmienił się wraz z dodaniem dyrektora nakazu 5. Siły Powietrzne zaprzestały powołania funkcjonariuszy nakazu w latach 50. i nie ma dziś czynnej służby.

Fakty chorąży

Endigns zaczęły się od armii, ale zakończyły się z marynarką wojenną. Ranga chorąży armii już dawno minęła, zanim ranga chorąży marynarki wojennej została ustanowiona w 1862 roku. Endigns otrzymali złote pręty w 1922 roku, około pięć lat po tym, jak równoważne armia drugich poruczników otrzymali.

Chociaż insygnia rankingowa jest ważna, czasami nie jest mądrze nosić je. Kiedy muszkiet pojawił się w wojnie secesyjnej, strzelnicy szukali oficerów. Oficerowie wkrótce nauczyli się zdejmować insygnia rang, gdy zbliżyli się do linii bitwy.

Porucznicy i pułkownicy

„Lieutenant” pochodzi z Francuzów ”Lieu„Znaczenie„ miejsce ”i"najemca„Znaczenie” trzymanie.„Porucznikami są symbolami zastępczymi. Brytyjczycy pierwotnie zepsuli francuską wymowę, wymawiając słowo ”Lieftenant,„Podczas gdy Amerykanie (prawdopodobnie z powodu wpływu francuskiego osadnika) utrzymywali oryginalną wymowę.

Podczas gdy kierunki przewyższają poruczników, generałowie poruczników przewyższają głównych generałów. Pochodzi z tradycji brytyjskiej. Generałowie zostali powołani do kampanii i często nazywani „Kapitan generałów.„Ich asystenci byli oczywiście” - generałowie poruczników.„W tym samym czasie głównym generałem Sierżant.„Gdzieś po drodze„ Sierżant ”został upuszczony.

Złoto jest warte więcej niż srebrne, ale srebrne złoży złoto. To dlatego, że armia ogłoszona w 1832 r. Kiedy specjaliści i pułkownicy otrzymali liście, tradycja ta nie mogła kontynuować. Tak więc srebrne liście reprezentowały pułkowników i złota, główne. Przypadek poruczników jest inny: pierwsi porucznicy nosił srebrne bary przez 80 lat.

Pułkownik jest wymawiany ”KARNAL„Ponieważ Brytyjczycy przyjęli francuską pisownię„ pułkownika ”, ale hiszpańska wymowa”Koronel„A potem zepsuł wymowę.

Siły powietrzne zaciągnęły paski

Siły Powietrzne głosowały nad zarejestrowanymi paskami. W 1948 r. Hoyt Vandenberg sondował NCO w Bolling Air Force Base w Waszyngtonie, a 55% z nich wybrało podstawowy projekt nadal używany dzisiaj.

Kiedy siły powietrzne stały się odrębną służbą w 1947 r.