Gra Harold Long-Form Improv
- 3438
- 748
- Gerazym Jarząbek
Harold to „długie” działalność improwizacyjna opracowana po raz pierwszy w latach 60. przez dyrektora teatru/nauczyciela Del Close. Długie działania improwizacyjne pozwalają aktorom więcej czasu na rozwój wiarygodnych postaci i organicznych historii. Czy występ jest komedią, czy dramatem, zależy całkowicie od członków obsady.
Długo formularz może trwać od 10 do 45 minut (lub dalej)! Jeśli wykonano dobrze, może to być absolutnie hipnotyzujące. Jeśli źle wykonane, może wywołać chrapanie od publiczności.
Zaczyna się od sugestii publiczności.
- „Czy ktoś może nazwać obiekt?"
- „Okej, ludzie, wybierz emocje."
- „Co to jest czynność, którą wykonałeś wczoraj?"
- „Wymień swoje ulubione / najmniej ulubione słowo."
Po wybraniu słowo, fraza lub pomysł staje się centralnym punktem Harolda. Istnieją nieograniczone sposoby na rozpoczęcie improwizacji. Oto kilka możliwości:
- Każdy członek obsady dostarcza zaimprowizowany monolog.
- Rozegrana jest gra skojarzeń słów.
- Obsada wykonuje taniec interpretacyjny oparty na sugestii.
- Każdy członek obsady podserwuje osobistą (lub fikcyjną) pamięć związaną z sugestią publiczności.
Podstawowa struktura
Podczas otwieracza członkowie obsady powinni słuchać uważnie i wykorzystywać niektóre materiały w późniejszych scenach.
Po scenie otwierającej zwykle następuje:
- Trzy winiety związane z motywem.
- Gra grupy teatralna (z udziałem niektórych lub wszystkich członków obsady).
- Kilka kolejnych winiet.
- Kolejna gra grupy teatralna.
- Dwie lub trzy ostatnie sceny, które łączą różne tematy, postacie i pomysły, które rozwijały się podczas występu.
Oto przykład tego, co może się zdarzyć:
Otwieracz
- Członek obsady: (Wesołe mówienie do publiczności.) Do naszej następnej sceny potrzebujemy sugestii od publiczności. Proszę o nazwianie pierwszego słowa, które przychodzi mi na myśl.
- Członek publiczności: Lód na patyku!
Członkowie obsady mogą następnie się zbierać, udając, że patrzą na popsicle.
- Członek obsady nr 1: Jesteś popsicle.
- Członek obsady nr 2: Jesteś zimny i lepki.
- Członek obsady nr 3: Jesteś w zamrażarce obok gofrów i pod pustą tacą na kostkę lodu.
- Członek obsady nr 4: Przychodzisz w wielu smakach.
- Członek obsady nr 1: Twój pomarańczowy smak smakuje jak pomarańcza.
- Członek obsady nr 2: Ale twój smak winogron nie smakuje nie jak winogron.
- Członek obsady nr 3: Czasami twój kij opowiada żart lub zagadkę.
- Członek obsady nr 4: Mężczyzna w lodowej ciężarówce przenosi cię z jednej dzielnicy do drugiej, a dzieci z głodem cukru gonią za tobą.
Może to być znacznie więcej i jak wspomniano powyżej, istnieje wiele różnych odmian początkującego. Zazwyczaj wszystko, co jest wspomniane na początku, może stać się tematem lub tematem nadchodzącej sceny. (Dlatego dobre pamięć jest premią dla uczestników Harolda.)
Scena pierwsza
Następnie zaczyna się pierwszy zestaw trzech krótkich scen. Idealnie, wszyscy mogą dotknąć motywu popsicles. Jednak aktorzy mogą wybrać inne pomysły wymienione w monologu moderatora (nostalgia w dzieciństwie, radzenie sobie z dorosłymi, lepkim jedzeniem itp.).
- Scena A1: Nadpobudliwe dzieci piszczą matkę na popsicle, ale najpierw muszą wykonywać swoje obowiązki.
- Scena A2: Popsicle omawia życie w zamrażarce z przyjaciółmi MR. i pani. Wafel.
- Scena A3: Stażysta doświadcza swojego pierwszego dnia w fabryce Popsicle, pracując jako pisarz kiepski.
Odgłosy, muzyka, gesty członków obsady i interakcja mogą odbywać się w całym tekście, pomagając przejść z jednej sceny do niego.
Drugi etap: gra grupowa
Podczas gdy poprzednie sceny mogły dotyczyć kilku członków obsady, drugi etap zwykle obejmuje całą obsadę.
Uwaga: używane „gry” powinny być organiczne. Mogą być czymś często widocznym w programach improwizacji, takich jak „zamrażanie” lub „alfabet”; Jednak „gra” może być również czymś spontanicznie stworzonym, jakimś wzorem, aktywnością lub strukturą sceny, którą generuje jeden członek obsady. koledzy członkowie obsady powinni być w stanie powiedzieć, czym jest nowa „gra”, a następnie dołączyć.
Etap trzeci
Po grze grupowej następuje kolejna seria winiet. Członkowie obsady mogą zdecydować się na poszerzenie lub zawęzienie motywu. Na przykład każda scena może zbadać „historię popsicles."
- Scena B1: Popsicles w czasach jaskiniowców
- Scena B2: Popsicles w średniowieczu.
- Scena B3: Popsicles podczas starego Zachodu.
Etap czwarty
Kolejna gra jest w porządku, najlepiej obejmuje całą obsadę. Ten powinien być bardzo żywy, aby zbudować energię dla końcowych części Harolda. (Moim skromnym zdaniem jest to idealne miejsce na improwizowany numer muzyczny - ale to wszystko zależy od
Etap piąty
Wreszcie Harold kończy się kilkoma kolejnymi winietami, mam nadzieję, że oddzwonię do kilku tematów, pomysłów, a nawet postaci, które zostały zbadane wcześniej w tym utworze. Możliwe przykłady (choć wydaje się sprzeczne z intuicją, aby podać pisemne przykłady improwizowanych pomysłów!)
- Scena C1: Caveman doświadcza pierwszego na świecie przypadków zamrażania mózgu.
- Scena C2: Pan. i pani. Waffle decyduje się zobaczyć innych ludzi; Odwiedzi lodówkę.
- Scena C3: Lody jest na swoim łóżku śmierci, a jego życie błyska na jego oczach.
Jeśli członkowie obsady są sprytni, jestem pewien, że są, mogą związać zakończenie z materiałem od samego początku. Jednak Harold nie musi wiązać wszystkiego, aby być zabawnym lub sukcesem. Harold może zacząć od konkretnego tematu (takiego jak popsicles), ale odpływa zbyt wiele różnych tematów, tematów i postaci. I to też dobrze. Pamiętaj, że każda gra improwizacyjna może zostać zmieniona, aby zaspokoić potrzeby obsady i publiczności. Baw się dobrze z Haroldem!