Uwertura Tchaikovsky'ego z 1812 roku

Historia występów sięga ponad 300 lat, „Uwertura z 1812 r.” Tchaikovsky'ego mogła zostać napisana przez Rosjanina, aby upamiętnić nową katedrę, ale dziś jest ona najbardziej znana jako muzyczny symbol niepodległości Ameryki Ameryki.

Wielkie upamiętnienie

W 1880 r. Przyjaciel Tchaikovsky'ego, Nikolai Rubinstein, zasugerował, że rosyjski kompozytor niektórych z najbardziej ukochanych baletów na świecie powinien stworzyć wielką pracę, którą można odtworzyć na cześć wielu nadchodzących wydarzeń. Rubinstein konkretnie miał na myśli zakończenie katedry Chrystusa Zbawiciela (który służył również jako pamiątkowy upamiętnienie Rosji w 1812 r. Inwazji francuskiej w Rosji), a także 25. rocznicę koronacji cesarza Aleksandra II oraz moskiewskiej sztuki i przemysłu. Wystawa z 1882 r. W październiku tego samego roku Tchaikovsky zaczął komponować pracę i ukończył je sześć tygodni później.

Struktura muzyczna

Wynik Tchaikovsky'ego to muzyczna relacja z wydarzeń, które miały miejsce podczas inwazji Napoleona na Rosję w 1812 roku. Kiedy ponad 400 000 francuskich żołnierzy z ponad 1000 armatami i artylerią zaczęło maszerować w kierunku Moskwy, święty synod Rosji wezwał jego lud, aby modlili się o bezpieczeństwo, pokój i wyzwolenie, wiedząc dobrze, że rosyjska armia cesarska była tylko ułamkiem wielkości Napoleona -i źle wyposażony w bitwę do rozruchu. Rosjanie zgromadzili się w kościołach w całym kraju i ofiarowali swoje modlitwy. 

Tchaikovsky reprezentuje to w otwarciu uwertury, zdobywając ocenę wschodniego ortodoksyjnego hymnu, „Troparion Świętego Krzyża (Panie, ocal wasz lud)”dla czterech wiolonczeli i dwóch altówek. Aby symbolizować wzrost napięć wojennych, Tchaikovsky stosuje kombinację tematów duszpasterskich i walki. Kiedy siły francuskie zbliżają się do miasta, a walki rozpoczyna się, francuski hymn narodowy, „La Marsillaise”, jest słyszany bardziej widoczny, ostatecznie przytłaczając orkiestrę, gdy wydaje się, że Francuzi są niezwyciężeni.

W tym momencie rosyjska cara wzywa mieszkańców Rosji do opuszczenia domów i obrony kraju wraz z innymi żołnierzami. Uwertura zmienia teraz biegi, z serią rosyjskich melodii ludowych na pierwszy plan. Motywy francuskie i rosyjskie idą tam iz powrotem, symbolizując walkę prowadzącą do bitwy pod Borodino, punktem zwrotnym w wojnie. Tutaj wynik Tchaikovsky'ego zawiera podmuch pięciu armat, a następnie serię malejących melodii jako francuskie rekolekcje. Celebracje zwycięstwa Rosji są reprezentowane przez wspaniałą iterację „O Panie, ocal wasz lud”, kompletnyz dzwonkiem wszelkiego rodzaju dzwonków i 11 kolejnymi wybuchami armat.

Wstępne występy

Duże się planowano pierwsze występy uwertury. Organizatorzy koncertów przewidywali występ na placu na obrzeżach nowo ukończonej katedry, z dużym zespołem mosiądzu uzupełniającym orkiestrę. Dzwony katedry, a także dzwonki innych kościołów w centrum miasta, zadzwonił na wskazówkę z uwerturą. Nawet armaty z elektronicznie przewodowymi przełącznikami zapłonowymi zostały zaplanowane do strzelania na wskazówce. Niestety, ten wielki koncert nigdy nie zmaterializował się, głównie częściowo dla jego nadmiernej produkcji i zabójstwa cesarza Aleksandra II 13 marca 1881 r. Uwertura została ostatecznie wykonana w 1882 r. Podczas moskiewskiej wystawy sztuki i branżowej w namiocie poza katedrą (która została ukończona dopiero w 1883 r.).

Tchaikovsky i pops

Być może najbardziej znany występ „uwertury z 1812 r.” Odbył się nie w Rosji ani w Europie, ale w Ameryce. Dyrygent Boston Pops Arthur Fiedler był bez wątpienia zainspirowany radosną strukturą muzyczną uwertury, kiedy postanowił uwzględnić ją w ramach swojego występu w Dniu Niepodległości w 1974 r. Ponadto Fiedler choreografował fajerwerki, armaty i stropowy chór dzwonowy do uwertury. Od tego czasu orkiestry w całym U.S. Szybko poszedł w ich ślady, a teraz tradycją jest wykonywanie uwertury podczas obchodów Dnia Niepodległości. W rezultacie wielu Amerykanów uwierzyło, że utwór przedstawia zwycięstwo Stanów Zjednoczonych przeciwko Imperium Brytyjskie podczas wojny 1812 r.„Mimo to, jeśli Tchaikovsky żył dzisiaj, mógłby zostać pochlebiony w błąd, ponieważ znakiem wszelkich wielkich dzieł jest jego ponadczasowość i uniwersalne znaczenie.