Pożegnanie Lou Gehrig

Lou Gehrig był pierwszym bazowym New York Yankees w latach 1923–1939, grając w rejestrowaniu 2130 kolejnych meczach. Streak trwał, aż Cal Ripken, jr. przekroczył to w 1995 roku. Gehrig miał średnią dożywotnią średnią mrugnięcia .340 i wygrał Triple Crown w 1934 roku. Yankees wygrał World Series sześć razy podczas swojej 17-letniej kadencji z zespołem.

Jego pożegnalne przemówienie wygłoszone 4 lipca 1939 r. Na stadionie Yankee (obecnie znanym jako Day Lou Gehrig) jest uważane za najbardziej znane przemówienie w historii baseballu. Przemówienie nastąpiło tuż po zdiagnozowaniu Gehriga ze stwardnieniem zanikowym bocznym (ALS), powszechnie znanym jako choroba Lou Gehriga. Według ALS Association ALS jest postępującą, śmiertelną, neurogeniczną chorobą, która dotyka około 20 000 Amerykanów.

Ponad 62 000 fanów było świadkami, jak Gehrig wygłasza przemówienie. Następuje pełny tekst mowy:

„Fani, przez ostatnie dwa tygodnie czytałeś o złej przerwie, którą dostałem. Jednak dzisiaj uważam się za najszczęśliwszego człowieka na twarzy tej ziemi. Byłem w piłkarskich od 17 lat i nigdy nie otrzymałem nic oprócz życzliwości i zachęty od was fanów.

Spójrz na tych wielkich mężczyzn. Które z was nie uważaliby tego za najważniejszy punkt jego kariery, aby z nimi współpracować przez jeden dzień? Jasne, mam szczęście. Kto nie uważałby za zaszczyt znać Jacob Ruppert? Również budowniczy największego imperium baseballowego, Ed Barrow? Miller Huggins spędził sześć lat z tym cudownym małym facetem? Następnie spędziłem następne dziewięć lat z tym wybitnym liderem, tym inteligentnym studentem psychologii, najlepszym menedżerem w baseballu, Joe McCarthy? Jasne, mam szczęście.

Kiedy New York Giants, zespół, który dałbyś prawą rękę do pokonania, i odwrotnie, wysyła ci prezent - to coś. Kiedy wszyscy wracają do gruntów i tych chłopców w białych płaszczach, pamiętają cię z trofeami - to coś. Kiedy masz cudowną teściową, która boryka się ze sobą w kłótnie z własną córką-to coś. Kiedy masz ojca i matkę, która pracuje przez całe życie, abyś mógł wykształcić i budować swoje ciało - to błogosławieństwo. Kiedy masz żonę, która była wieżą siły i wykazywała więcej odwagi niż marzyłeś - to najlepsze, jakie znam.

Zbliżam się, mówiąc, że mogłem mieć ciężką przerwę, ale mam okropnie wiele do życia."

W grudniu 1939 r. Gehrig został wybrany do National Baseball Hall of Fame. Zmarł niecałe dwa lata po wygłoszeniu przemówienia 2 czerwca 1941 r. W wieku 37 lat.