Dowiedz się o punkcie widzenia pierwszej osoby w fikcji

Punkt widzenia w fikcji oznacza po prostu, kto opowiada historię. W pierwszym punkcie widzenia postać w historii służy jako narrator, używając „ja” lub „my”, gdy historia się rozgrywa. Ten narrator może być stosunkowo niewielką postacią, obserwującą akcję, jak postać Nick w F. Scott Fitzgerald's „The Great Gatsby.„Lub może być głównym bohaterem historii, taki jak Holden Caulfield w J.D. Salinger „The Catcher in the Rye."

Dlaczego pisarze używają punktu widzenia pierwszej osoby

Istnieje wiele dobrych powodów, aby w fikcji użyć pierwszego punktu. Używany poprawnie, może być niezwykle skutecznym narzędziem do opowiadania historii:

Napisz, co wiesz

Piszesz kawałek, który jest przynajmniej do pewnego stopnia, autobiograficzny. Chcesz mieć pewność, że czytelnik widzi świat, który stworzyłeś dokładnie tak, jak go doświadczyłeś. Przykładem tego podejścia jest „The Bell Jar” Sylvii Plath, w którym główny bohater jest cienko ukrytą wersją samej poety.

Pisanie unikalnym głosem

Chcesz, aby świat, który stworzyłeś, był widziany z unikalnego punktu widzenia „outsidera”. Zarówno „The Catcher in the Rye”, jak i klasyk Harpera Lee, „Kill a Mockingbird”, opowiadają się z perspektywy młodych ludzi, których obserwacje świata dorosłych są zarówno naiwne, jak i wyraźne. Żaden narrator trzeciej osoby ani dorosły gawędziarz nie mógłby wnieść tych samych cech tym opowieści.

Efekt intrygi

Chcesz, aby czytelnik doświadczył tylko starannie zredagowanego zestawu elementów opowiadania i doświadczył ich tylko z określonego punktu widzenia. Ta technika jest skuteczna zarówno w literaturze, jak i gatunku. Często są używane przez pisarzy romansów i tajemnic, aby zapewnić czytelnikowi poczucie, że biorą udział w dramacie i niepewności głównych bohaterów.

Działka gęstnieje

Chcesz wprowadzić w błąd czytelników, a następnie w niektórych przypadkach, przynajmniej zasugeruj ich dramatycznym objawieniem. Chociaż możliwe jest wprowadzenie w błąd czytelników głosem trzeciej osoby, jest to o wiele bardziej skuteczne, aby to zrobić za pośrednictw. Holden Caulfield w „The Catcher in the Rye” to klasyczny przykład nierzetelnego narratora. Kolejnym niezwykle skutecznym zastosowaniem niewiarygodnego narratora jest znana tajemnica Agatha Christie, „Morderstwo Rogera Ackroyda."

Wiele punktów widzenia

Niektóre powieści pomieszają punkty widzenia. Jest to bardziej powszechne w dłuższych powieściach lub bardziej złożonych powieściach, które obejmują wiele historii jednocześnie. Autor może zdecydować, że każda historia ma inne potrzeby w zakresie narracji. „Ulysses” Jamesa Joyce'a jest znanym tego przykładem. Znaczna część powieści jest napisana przy użyciu punktu widzenia trzeciej osoby, ale kilka odcinków używa narracji pierwszej osoby.

Plusy i minusy

Punkt widzenia pierwszoosobowy pozwala czytelnikom poczuć się blisko punktu widzenia określonej postaci; wpuszcza czytelnika, że ​​tak powiem. Zapewnia również pisarzom narzędzie do tworzenia perspektywy czytelników na fikcyjny świat. Korzystanie z pierwszej osoby może być również łatwiejsze dla początkujących pisarzy, ponieważ wszyscy są przyzwyczajeni do opowiadania historii z osobistego punktu widzenia.

Jednak pierwszy punkt widzenia ogranicza czytelników do tej jednej perspektywy. Mogą tylko wiedzieć, co wie narrator, a to może utrudnić opowiadanie historii, w zależności od fabuły i innych zaangażowanych postaci.