Jak użyć metody ścieżki krytycznej do zarządzania projektem

Menedżerowie projektów używają terminu „ścieżka krytyczna”, aby opisać sekwencję działań, które mają niewielkie lub nie ma miejsca na opóźnienie w projekcie. Co najważniejsze, obejmuje założenie, że każde z zadań na ścieżce musi zostać wykonane przed rozpoczęciem następnego, więc opóźnienie w każdym zadaniu opóźni cały projekt.

Metoda ścieżki krytycznej lub CPM jest używana do zaplanowania projektu poprzez zdefiniowanie każdego niezbędnego etapu w nim i oszacowanie, jak długo zajmie każdy. Celem jest zapobieganie wąskim gardle, które mogą nękać dowolny złożony plan.

Definiowanie kroków

Kierownicy projektów współpracują z członkami zespołu w celu zdefiniowania wszystkich prac wymaganych do ukończenia projektu lub osiągnięcia zakresu projektu.

Praca jest zazwyczaj podzielona na jednostki zwane pakietami roboczymi. Te pakiety robocze są wystarczająco małe, aby można je było powiązać z właścicielem i zarządzać ryzykiem. Można je następnie kontrolować za czas, koszty i materiały. Wspólnym punktem odniesienia jest to, że pakiety robocze powinny zająć nie mniej niż osiem godzin i nie więcej niż 80 godzin. 

Każdy zespół roboczy definiuje i szacuje czas i koszty niezbędne do dostarczenia pakietów pracy.

Schemat wyników

Menedżer projektu następnie łączy pakiety i sekwencjonuje je w kolejności, w jakiej muszą zostać ukończone.

Rezultatem jest schemat sieci, który identyfikuje kluczowe miary: 

• Wczesny start (es): najwcześniejszy pakiet roboczy może się uruchomić
• Wczesne wykończenie (EF): Najwcześniejszy pakiet roboczy można ukończyć
• Późny start (LS): Najnowsze, że pakiet roboczy można uruchomić i nie opóźniać projektu
• Późne wykończenie (LF): Najnowsze, że pakiet roboczy można zakończyć i nie opóźniać projektu
• Luz lub float: ilość czasu, w którym pakiet roboczy lub aktywność może być opóźniona i nie wpływa na projekt

Te wskaźniki służą do obliczenia różnych możliwych ścieżek przez tę sieć pakietów. Można zidentyfikować czas luzu.

Kierownik projektu i członkowie zespołu dostosowują różne ścieżki i patrzą na różne opcje, dopóki nie będą pewne, że znaleźli najbardziej wydajny, terminowy i najmniej ryzykowny plan projektu. Aby użyć następujących formuł, wartości są zastępowane w dniu, w którym występuje wartość, na przykład piąty dzień projektu.

Total Float to kwota, którą zadanie może poruszyć bez zakłócania daty zakończenia projektu.

LF - EF lub LS - ES = Total Float

Free Float to ilość zadania, jaką może się poruszyć, a nie zakłócać żadnych innych zadań.

Es₂ - Ef₁ = Wolny pływak

Gdzie es₂ to wczesny początek zadania bezpośrednio po wczesnym zakończeniu jego poprzedniego zadania, ef₁. Jeśli więc zadanie pięć zakończy się wcześnie w dniu czwartego dnia, a zadanie sześć rozpoczyna się od piątego dnia, masz jeden dzień wolnego pływaka (5 - 4 = 1).

Krytyczną ścieżkę projektu można ustalić, wybierając zadania i tworząc schemat sieci zadań. Ten schemat pokazuje wszystkie zadania według kolejności ukończenia. Gdybyś miał pięć zadań, możesz je oznaczyć V, W, X, Y i Z.

Zadanie V jest początkowym zadaniem. Zadanie y potrzebuje w i v, aby zostać wykonane, ale zadanie x nie. Zadanie Z wymaga ukończenia Y i X, podczas gdy X potrzebuje tylko V, aby kontynuować. Określ czas dla każdego z zadań.

Należy zauważyć, że ścieżka krytyczna może się zmienić w zależności od planowania zasobów, nawet podczas wykonywania projektu.

Jeśli zadanie V wczesne rozpocznie się pierwszego dnia i wymaga 3 dni, aby obliczyć późny początek V, używając:

LS = ES + Czas trwania - 1

Następnie możesz użyć LS zadania V do obliczenia ES następnego zadania, w.

Es₂ = Ls₁ + 1 lub 1 + 3 - 1 = 3

Powinieneś to zakończyć dla każdego masz zadania, które dają ci wczesne daty rozpoczęcia zadań. Aby obliczyć wczesne daty wykończenia, użyj tej formuły, zaczynając od ostatniego zadania:

Ef = lf - czas trwania + 1

Następnie obliczasz późne zakończenie poprzedniego zadania:

Lf₂ = Ef₁ - 1

Wróć do swojego pierwszego zadania. Po zakończeniu tego powinieneś obliczyć całkowity pływak dla zadań za pomocą wzoru dla całkowitego pływaka z góry.

Zadania z zerowym pływakiem znajdują się na twojej krytycznej ścieżce. Oznacza to, że późne wykończenie dla dowolnych zadań z zerowym pływakiem wpływa na datę zakończenia projektu. Zadania nierówne zero mogą zgiąć liczbę dni obliczonych przez całkowity pływak i nie wpływać na projekt.

Dlaczego warto używać tej metody

Krytyczna ścieżka pomaga kierownikowi projektu i zespołowi skoncentrować ich wysiłki na najważniejszych pakietach roboczych.

Służy również jako narzędzie odniesienia do monitorowania i zgłaszania postępów i dostosowywania zasobów w razie potrzeby. Menedżerowie projektów mogą użyć tej metody w połowie projektu, aby zidentyfikować prace, które można szybko śledzić, aby uniknąć opóźnień w całym projekcie.

Skomplikowane projekty

Gdy projekt jest duży i złożony, menedżer projektu może skończyć z schematem sieciowym, który ma wiele ścieżek krytycznych lub jedną ścieżkę krytyczną i kilka prawie krytycznych ścieżek. Jest to opisane jako „wrażliwa” sieć projektu. Im bardziej wrażliwe, tym większe ryzyko istnieje opóźnienia.

Oprogramowanie do tworzenia ścieżki krytycznej

Małe projekty mogą mieć ręcznie obliczoną ścieżkę krytyczną. Większe inicjatywy mogą zawierać dosłownie tysiące lub dziesiątki tysięcy pakietów roboczych.

W takich przypadkach menedżerowie projektów zasadniczo polegają na oprogramowaniu do zarządzania projektami w celu obliczenia i opisania schematu sieci projektu oraz ścieżki lub ścieżek krytycznych.