Jak używać jednoczesnego kontrastu w malarstwie

Równoczesny kontrast jest zjawiskiem wizualnym, które odnosi się do sposobu, w jaki postrzegamy wpływ dwóch sąsiednich kolorów lub wartości. Kolory nie istnieją w izolacji; Dotkną na nich kontekst i wywierają wpływ na sąsiednie kolory. Według słownika Merriam Webster, jednoczesny kontrast jest „tendencja koloru do indukowania jego przeciwieństwa pod względem odcienia, wartości i intensywności na sąsiednim kolorze i wzajemnie wpływa to na wzajemnie dotknięte. Zgodnie z prawem jednoczesnego kontrastu jasny, matowy czerwony sprawi, że sąsiedni ciemno, jasnożółty wydawałby się ciemniejszy, jaśniejszy i bardziej ekologiczny; z kolei ten pierwszy będzie lżejszy, tępszy i błękitniejszy."

Jednoczesny kontrast jest również prawdziwy dla wartości, jednej z trzech głównych cech koloru, pozostałe to odcień i nasycenie. White wydaje się bielszy po umieszczeniu obok czarnego, a czarny wydaje się czarujący, gdy jest umieszczony obok białego. Ta sama linia wartości szarej przechodząca przez skalę zmieniających się wartości z białej na czarną będzie wyglądać jaśniejsza lub ciemniejsza w zależności od sąsiedniej wartości. Co oznacza „jednoczesny kontrast”? Richard McKinley (30 lipca 2007 r.) W sieci artystów pokazuje przykład tego i do dalszego wyjaśnienia jednoczesnego kontrastu.

Dowiedz się więcej o teorii jednoczesnego kontrastu w tZasady harmonii i kontrastu kolorów i ich zastosowań do sztuki (Kup z Amazon), w tej przełomowej książce o teorii kolorów przez XIX-wiecznych naukowca i kolorów teoretyk m.mi. Chevreul, pod redakcją Faber Birren (przedruk 2007).

Charakterystyka jednoczesnego kontrastu

Jednoczesny kontrast jest szczególnie silny, gdy przeciwieństwa są umieszczane obok siebie, jak w kolorze czarno -białym (w porównaniu z różnymi wartościami szarości). Tak więc uzupełniające się kolory (naprzeciwko koła kolorów) umieszczone obok siebie wydają się jaśniejsze i intensywniejsze; Na przykład Green wydaje się bardziej intensywny obok czerwonego, a czerwony wydaje się bardziej intensywny obok zielonego; Niebieski wydaje się bardziej intensywny obok pomarańczowego, pomarańczowy wydaje się bardziej intensywny obok niebieskiego. Obraz Hansa Hoffmana, Równonoc (1958), pokazuje związek i intensywność sąsiednich uzupełniających się kolorów powodują pchanie i przyciąganie przestrzeni, gdy oczy widza skupiają się na kontrastu kolorów.
Równoczesny kontrast jest wzmacniany przez bliskość i nasycenie. Im bliżej sąsiednie kolory, a im bardziej intensywne są, tym większy efekt jednoczesnego kontrastu.
Wpływ równoczesnego kontrastu jest łagodzony, jeśli bufor neutralny jest umieszczony wokół jednego z kolorów.
Jednoczesny kontrast jest wzmocniony, gdy sąsiednie kolory są wysoce nasycone; równoczesny kontrast jest słabszy, gdy sąsiednie kolory są mniej nasycone lub bardziej neutralne.
Kolor nasycony będzie wyglądał jeszcze bardziej obok mniej nasyconego koloru; Mniej nasycony kolor będzie wyglądał jeszcze mniej obok wysoce nasyconego koloru.
Kolor wpłynie na odcień sąsiedniego koloru, tak że sąsiedni kolor przyjmuje niektóre odcienie dopełniacza pierwszego koloru.
Kolor będzie bardziej intensywny i lżejszy na czarnym tle.
Kolor będzie mniej intensywny i ciemniejszy na białym tle.

Przykłady jednoczesnego kontrastu w obrazach

Obraz Vincenta Van Gogha, The Night Cafe (1888), pokazane powyżej, ma intensywne uzupełniające kolory czerwonego i zielonego, które tworzą wstrząsający efekt poprzez jednoczesny kontrast. Van Gogh powiedział w liście do swojego brata, Theo, że próbował przekazać „straszne namiętności ludzkości” za pomocą zderzających się kolorów.
Współczesny artysta Wolf Kahn używa jasnych, uzupełniających się kolorów przylegających do siebie, aby stworzyć efekt jednoczesnego kontrastu, który przyczynia się do żywotności jego obrazów.
Henri Matisse był mistrzem w tworzeniu jednoczesnego kontrastu poprzez użycie uzupełniających się kolorów. Jako fauvist malarz używał ekspresji jasnych kolorów, aby przekazać emocje na swoich obrazach.