Eroica Symphony Beethovena

Eroica Symphony po raz pierwszy przeprowadzono prywatnie na początku sierpnia 1804 r. Nastąpiło dwa możliwe występy, w tym jeden w Pałacu Lobkowitz 23 stycznia 1805 r. (Maynard Solomon). Wiemy z odkrytych pism księcia Josepha Franza Lobkowitza, jednego z patronów Ludwiga Van Beethovena, że ​​pierwszy publiczny występ miał 7 kwietnia 1805 r. W Theatre-An-Der-Wien w Wiedniu w Austrii. Oczywiste jest, że wydajność nie była tak dobrze zaakceptowana ani zrozumiana, jak kompozytor by się lubił. „Nawet uczeń Beethovena, Ferdinand Ries, został wprowadzony w błąd przez„ fałszywy ”wejście rogu w połowie pierwszego ruchu i został upomniany za to, że gracz„ pojawił się niesłusznie ”, zauważył angielski pianista i muzykolog Denis Matthew. Amerykański krytyk muzyczny i dziennikarz Harold Schonberg powiedział: „Muzyczne Wiedeń był podzielony na zalety Eroiki. Niektórzy nazywali to arcydziełem Beethovena. Inni powiedzieli, że praca po prostu ilustruje dążenie do oryginalności, które nie spadły."

Niemniej jednak było jasne, że Ludwig świadomie planował skomponować dzieło o niezrównanej szerokości i zakresie. Trzy lata przed napisaniem Eroiki Beethoven oświadczył, że jest niezadowolenia z jak dotąd jakości swoich kompozycji i „odtąd [odtąd] pójdzie nową ścieżką."

Klucz i struktura symfonii Eroica

Prace skomponowano w E Clat Major; Orkiestracja wezwała do dwóch fletów, dwóch obwodów, dwóch klarnetów, dwóch bassonów, trzech rogów, dwóch trąb, timpani i sznurków. Hector Berlioz omówił użycie rogu przez Beethovena (miary 166-260 podczas trzeciego ruchu) i oboju (miary 348-372 podczas czwartego ruchu) w swoim „Traktatu o orkiestracji.„Sama symfonia jest trzecim Beethovena (OP. 55) i składa się z czterech ruchów:

1. Allegro Con Brio
2. Adagio Assai
3. Scherzo-Allegro vivac
4. Finał-Allegro Molto

Eroica Symphony i Napoleon Bonaparte

Pierwotnie dzieło miało być zatytułowane „Bonaparte Symphony” (New Groves), jako hołd dla Napoleona Bonaparte, francuskiego konsul, który zaczął radykalnie reformować Europę po przeprowadzeniu szerokiej kampanii wojskowej na całym kontynencie. W 1804 r. Jak ma to legenda, kompozytor rozerwał stronę tytułową, a później przemianował Symfonię Eroikę, ponieważ odmówił poświęcenia jednego ze swoich utworów mężczyźnie, którego uważał za „tyran.„Niemniej jednak nadal pozwolił opublikowanego manuskryptu nosić napis„ skomponowany w celu świętowania pamięci wielkiego człowieka ”, pomimo poświęcenia pracy Lobkowitz. Doprowadziło to historyków i biografów do spekulacji na temat uczuć Beethovena wobec Napoleona.

Eroica Symphony i popkultura

Link Eroica-Napoleon jest rozpoznawany nawet dzisiaj. Peter Conrad omówił podświadome użycie Alfreda Hitchcocka w swoim filmie „Psycho:”

„W filmach Hitchcocka najbardziej nieszkodliwy obiekt może groźnie podnieść. Co może być złowrogie w zapisie Eroiki Beethovena, którą Vera Miles znajduje na gramocie gramofonowym podczas dochodzenia w sprawie domu Bates? W wieku 13 lat nie miałem pojęcia-choć poczułem niepowtarzalny chłód, gdy aparat zagłębił się w luki, aby odczytać etykietę cichej płyty. Teraz myślę, że znam odpowiedź. Symfonia podsumowuje Jeden trwały prąd pracy Hitchcocka. Chodzi o Napoleona, człowieka, który-jak wielu z psychopatów Hitchcocka-ustawiaj się jako bóg, i obejmuje marsz pogrzebowy dla obalenia idola. Najpierw raduje się wolnością bohatera od moralnych zahamowań, a następnie z przerażeniem cofa się. Truffaut, wykrywając niepokój pod jowiowością „problemów z Harrym”, zasugerował, że filmy Hitchcocka były dotknięte nastrojem analizowanym Blaise Pascal [sic] - smutek świata pozbawionego Boga."

Narodziny heroicznego stylu

Wpływ Bonaparte, rewolucji francuskiej i niemieckiego oświecenia na Beethoven były znaczącymi czynnikami w wyjaśnieniu rozwoju tak zwanego „heroicznego” stylu, który zdominował jego okres środkowy. Cechy heroiczne obejmują rytmy jazdy (często prace tego okresu można było zidentyfikować tak samo za pomocą rytmu, jak melodia/harmonia), drastyczne zmiany dynamiczne, aw niektórych przypadkach użycie instrumentów wojennych. Heroiczny zawiera dramat, śmierć, odrodzenie, walkę i opór. Można go podsumować jako „przezwyciężenie.„Eroica jest jednym z głównych kamieni milowych w rozwoju tego znaku towarowego Beethovena. To tutaj najpierw widzimy szerokość, głębię, orkiestracja i duch, które wybijają się od ładnych, melodyjnie przyjemnych melodii z wcześniejszych okresów.

Wpływ Haydna i Mozarta na Eroica Symphony Beethovena

Solomon omawia innowacyjne cechy Eroica Symphony i przyznaje, że niektóre z tych cech zostały „przewidywane” przez późną muzykę Josefa Haydna i Wolfgang Amadeus Mozart. Salomon powiedział, że te innowacje obejmują:

„Zastosowanie nowego tematu w sekcji rozwoju pierwszego ruchu, zatrudnienie wiatrów w celach ekspresyjnych, a nie kolorystycznych, wprowadzenie zestawu zmian w finale i„ Marcia Funebre ”w Adagio Assai, i użycie trzech francuskich rogów po raz pierwszy w orkiestracji symfonicznej. Co bardziej zasadniczo, styl Beethoven jest teraz informowany o retorycznej płynności i organizmu strukturalnym, który nadaje symfonii poczucie rozwijania ciągłości i całości w ciągłej zależności nastrojów."

Temat śmierci w Eroica Symphony

Salomon mówi nam również, że kolejną unikalną cechą symfonii Eroica i kolejnych dzieł jest „włączenie do formy muzycznej” idea „śmierci, destruktywności, niepokoju i agresji jako przeciążenia w ramach samej sztuki.„Ta idea przekroczenia lub przezwyciężenia, jak wspomniano wcześniej, ma kluczowe znaczenie dla heroicznego stylu. Joseph Kerman, Alan Tyson, Scott G. Burnham i Douglas Johnson sparafrazowali to ładnie, gdy napisali, że manipulacja formą sonaty w bardziej „kompleksowy” i „mniej formalistyczny” sposób była najbardziej innowacyjną cechą Eroica Symphony.

Innowacyjne cechy symfonii

Połączone innowacje ostatecznie spowodowały, że ludzie oznaczyli Eroica Symphony arcydzieło. Heinrich Schenker, człowiek, który położył podwaliny pod przyszłe analizy strukturalne przez muzyologów, studentów, profesorów, profesjonalistów i amatorów, utrzymał Eroikę jako przykład takiego utworu w swoich pismach przed śmiercią w latach 30. XX wieku. W artykule w The New York Times Edward Rothstein bada twierdzenia Schenkera na temat koncepcji arcydzieła i przygląda się Eroice. Rothstein uważa, że ​​prace można oznaczyć arcydziełem, ale nie z powodów harmonicznych lub strukturalnych. Zamiast tego jego wartość polega na potencjalnej interpretacji, która może powstać z tego języka harmonicznego i podkreśla, że ​​jest to całkowicie obiektywne i podlegają kulturze („złożone znaczenia kulturowe wyrastają z formy abstrakcyjnej”, jak to ujął).

Capstone on the Eroica Symphony

Niezależnie od osobistych uczuć na temat trzeciej symfonii Beethovena, fakt, że jest ona nadal omawiana w jednej z największych gazet współczesnego świata, jest świadectwem jego mocy i wpływu na muzykę ponad 200 lat po jej skomponowaniu. Długość, szerokość pomysłów, zakresu, orkiestracji i użycia instrumentów, muzyczne wcielenie śmierci, idea przezwyciężenia oraz polityczne i historyczne znaczenie dzieła jako reprezentacji okresu oświecenia, a zatem rewolucji francuskiej są szanowany i rozpoznawany na całym świecie.

Źródła

Źródła pisane:

• Berlioz, Hector. Traktat orkiestrowy Berlioz - tłumaczenie i komentarz. Edytowane/przetłumaczone przez Hugh MacDonald. Cambridge: Cambridge University Press, 2002.
• Conrad, Peter. Hitchcock morderstwa. New York: Faber & Faber, 2001.
• Joseph Kerman, Alan Tyson, Scott G. Burnham, Douglas Johnson: „The Symphonic Ideal”, Nowy Grove Dictionary of Music Online wyd. L. Macy (dostęp 20 kwietnia 2003).
• Matthews, Denis. „Symfonia nr. 3 w E-Flat Major, OP. 55 (Eroica)." Notatki do Beethoven, kompletne symphonie, tom I. płyta CD. Musical Heritage Society, ID#532409H, 1994.
• Rothstein, Edward, „Dissecting„ Arcipece ”, aby dowiedzieć się, jak to zaznacza” The New York Times, Wtorek, 30 grudnia 2000 r., Sekcja artystyczna.
• Schonberg, Harold. Życie wielkich kompozytorów, Trzecia edycja. Nowy Jork: W.W. Norton & Company Ltd., 1997.
• Solomon, Maynard. Beethoven, Druga edycja zmieniona. New York: Schirmer, 1998.

Nagrania dźwiękowe:

• Beethoven, ludwig van. Beethoven, Kompletne symphonie, tom I. Walter Weller, dyrygent. Miasto Birmingham Symphony Orchestra. płyta CD. Musical Heritage Society, ID#532409H, 1994.

Wyniki:

• Beethoven, ludwig van. Symphonies nos. 1,2,3 i 4 w pełnym wyniku. New York: Dover, 1989.