Historia lodu i łyżwiarstwa figurowego

Historycy ogólnie zgadzają się, że jazda na łyżwach, to, co dziś nazywamy łyżwiarstwem figurowym, pochodzi z Europy kilka tysiącleci temu, choć nie jest jasne, kiedy i gdzie pojawiły się pierwsze łyżwy lodowe.

Starożytne pochodzenie europejskie

Archeolodzy od lat odkrywają łyżwy lodowe wykonane z kości w całej Europie Północnej i Rosji, prowadząc naukowców do uznania, że ​​ta metoda transportu była w pewnym momencie nie tyle działalność, co koniecznością. Para wyciągnięta z dna jeziora w Szwajcarii, datowana na około 3000 B.C., są uważane za jeden z najstarszych łyżwia. Są one wykonane z kości nóg dużych zwierząt, z otworami nudzonymi na każdym końcu kości, do którego wkładano skórzane paski i użyto do wiązania łyżwy z stopą. Warto zauważyć, że stare holenderskie słowo na łyżwa Schenkel, co oznacza „kość nóg."

Jednak badanie geografii i terenu Europy Północnej z 2008 r. Stwierdzono, że łyżwy lodowe prawdopodobnie pojawiły się pierwsze w Finlandii ponad 4000 lat temu. Wniosek ten opierał się na fakcie, że biorąc pod uwagę liczbę jezior w Finlandii, jego ludzie musieliby wymyślić ratujący czas sposób poruszania się po kraju. Oczywiście zaoszczędziłoby cenne czas i energię, aby znaleźć sposób przechodzić jeziora, a nie je okrążyć.

Metalowy krawędź

Te wczesne europejskie łyżwy tak naprawdę nie wbiły się w lód. Zamiast tego użytkownicy przenieśli się po lodzie, ślizgając się, a nie przez to, co poznaliśmy jako prawdziwy jazda na łyżwach. To nastąpiło później, około XIV wieku, kiedy Holendrzy zaczęli ostrzyć krawędzie swoich wcześniej płaskich żelaznych łyżwiarstw. Ten wynalazek umożliwił teraz jeździe na łyżwach wzdłuż lodu, i stworzył bieguny, które wcześniej były używane do wsparcia napędu i równowagi, przestarzały. Łyżwiarze mogli teraz pchać i szybować stopami, ruch, który wciąż nazywamy „holenderską rolką”.

Taniec lodu

Ojcem nowoczesnego łyżwiarstwa figurowego jest Jackson Haines, amerykański łyżwiarz i tancerz, który w 1865 r. Opracował dwupłytowe, całkowicie metalowe ostrze, które powiązał bezpośrednio z butami. Pozwolili mu włączyć szereg baletów i tanecznych ruchów do jazdy na łyżwach do tego momentu, większość ludzi mogła iść do przodu i do tyłu i śladu lub osiem figur. Gdy Haines dodał pierwszy wybór stóp do łyżwy w latach 70. XIX wieku, skoki stały się teraz możliwe dla łyżwiarzy figurowych. Dziś coraz bardziej spektakularne skoki i granice to jedna z rzeczy, które sprawiły, że łyżwiarka figurowa była tak popularnym sportem widzów i jedną z głównych atrakcji Zimowych Igrzysk Olimpijskich.

Sporting Developments został opracowany w 1875 r. W Kanadzie, chociaż pierwsze mechanicznie lodowe lodowisko, o nazwie Glaciarium, zostało zbudowane w 1876 roku w Chelsea, Londyn, Anglia, przez Johna Gamgee. 

Holendrzy są również prawdopodobnie odpowiedzialni za organizowanie pierwszych konkursów na łyżwach, jednak pierwsze oficjalne imprezy z łyżwiarstwem odbywały się dopiero w 1863 r. W Oslo w Norwegii. Holandia była gospodarzem pierwszych mistrzostw świata w 1889 roku, a zespoły z Rosji, Stanów Zjednoczonych i Anglii dołączyły. Speed ​​Skating zadebiutował na Igrzyskach Zimowych w 1924 roku.

W 1914 roku John E. Strauss, producent ostrzy ze St. Paul, Minnesota, wynalazł pierwsze ostrze zamknięte z jednego kawałka stali, czyniąc łyżwy lżejszymi i silniejszymi. Aw 1949 r.

Największym, sztucznym lodowiskiem na świeżym powietrzu jest lodowisko Fujikyu Highland Promenade w Japonii, zbudowane w 1967 roku. Ma powierzchnię lodową o powierzchni 165 750 stóp kwadratowych, co odpowiada 3.8 akrów. Jest nadal używany dzisiaj.